وینکل

 

چقدر درمورد ارتباط بین دیابت نوع دوم و انسولین می دانید؟ یاد بگیرید که بدن شما چگونه از انسولین استفاده می کند و چگونه این کار بر سلامت بدن شما تاثیر خواهد گذاشت. با مطالعه در این باره به این نتیجه می رسیم که انسولین نقش مهمی در بدن بازی می کند و با انسولین درمانی می توان دیابت نوع دوم و انسولین را مدیریت کرد. در این مقاله از بخش دیابت دکتر سلام به بررسی دیابت نوع دوم می پردازیم.

دیابت نوع دوم – انسولین برای بدن شما حیاتی است

انسولین هورمونی است که به وسیله پانکراس تولید می شود. انسولین به بدن کمک می کند که قند موجود در غذاها را مصرف و ذخیره کند. اگر از دیابت نوع دوم رنج می برید، بدن تان از انسولین به درستی استفاده نمی کند. پانکراس قادر به تامین انسولین به درستی نخواهد بود بنابریان تولید انسولین در بدن کاهش می یابد. در نتیجه قند خون افزایش می یابد. با گذر زمان، افزایش قند خون باعث تخریب سلول های عصبی، رگ های خونی، چشم ها و دیگر بافت ها خواهد شد.

دیابت نوع دوم – انسولین درمانی به کاهش قند خون کمک می کند

اگر دچار دیابت نوع دوم هستید، مدیریت قند خون یک راه برای کنترل سلامتی و کاهش ریسک ابتلا به عوارض طولانی مدت می شود. برای کاهش میزان قند خون پزشک ممکن است که توصیه های زیر را به شما کند:

• تغییر سبک زندگی
• داروهای خوراکی
• عدم استفاده از تزریق انسولین دارویی
• انسولین درمانی
• جراحی برای کاهش وزن

انسولین درمانی به اکثر افرادی که دچار دیابت نوع دوم هستند کمک می کند که میزان قند خون خود را کنترل کنند و ریسک خطرانی طولانی مدت را کاهش می دهد.

انسولین انواع مختلفی دارد

انواع مختلفی از انسولین وجود دارد که آن ها را در دو گروه دسته بندی می کنند.

• انسولینی که به صورت سریع / کوتاه برای وعده های غذایی فعال است
• انسولینی که بین وعده های غذایی و در طول شب فعال است.

مارک ها و برند های مختلفی از انسولین در هر مورد از گروه های بالا وجود دارند. نوعی مخلوط از هر دو گروه نیز در دسترس است. هر کسی نیازی به هر دو نوع انسولین نخواهد داشت و تجویزی انسولین برای هر شخصی که به آن نیاز دارد باید صورت بگیرد.

دیابت نوع دوم – نوعی از انسولین که می تواند استنشاقی باشد

جهت مشاهده انواع پدال مینی کلیک کنید

در امریکا، یک برند انسولین وجود دارد که می تواند بو کشیدنی باشد و به ریه ها وارد شود. یک گونه بسیار سریع از انسولین می باشد. این نوع انسولین برای هر فردی که دچار دیابت نوع دوم است مفید نمی باشد.

اگر پزشکتان تشخیص داد که باید از این نوع سریع انسولین استفاده کنید از او در مورد مزایا و عوارض آن حتما بپرسید. برای استفاده از این نوع انسولین باید ریه ها چکاب شوند.

انواع دیگر انسولین که تزریقی هستند

به جز نوع سریع انسولین که از راه تنفس مورد استفاده قرار می گیرد، بقیه نوع ها تزریقی هستند. انسولین های متوسط و طولانی مدت تنها باید تزریق شوند. انسولین به صورت قرص قابل مصرف نیست زیرا آنزیم های دستگاه گوارش توانایی شکستن آن ها را ندارند تا بدن بتواند آن را مورد استفاده قرار دهد.

انسولین فقط باید در چربی زیر پوست تزریق شود. می توان آن را در چربی شکم، بالای بازو، ران ها و باسن تزریق کرد.

دیابت نوع دوم – از ابزار متفاوت برای تزریق می توانید استفاده کنید

برای تزریق انسولین می توانید از هر کدام از ابزار های زیر استفاده کنید:

سرنگ: سرنگ لوله ای مدرج است که با وصل کردن سوزن به آن می توان دوز مشخصی از انسولین را به بدن تزریق کرد.

خودکار انسولین: این ابزار تزریق، مقدار مشخصی از انسولین را در خود دارد. می توان دوزهای مورد نیاز هر شخص را به صورت فردی وارد آن کرد.

پمپ انسولین: این دستگاه خودکار به گونه ای است که به طور متناوب انسولین را به بدن فرد بیمار وارد می کند به گونه ای که شیلنگ آن را در زیر پوست ثابت می کنند.

برای این که از کدام روش استفاده کنید می توانید با پزشک خود مشورت کنید.

جهت مشاهده انواع آمبوبگ کلیک کنید

سبک زندگی و وزن می تواند بر انسولین مورد نیاز بدن تاثیر بگذارد

داشتن عادت های سالم در زندگی باعث به تاخیر انداختن یا جلوگیری از انسولین درمانی می شود. اگر انسولین درمانی را آغاز کرده اید تغییر نوع زندگی می تواند نیاز به انسولین را در شما کاهش دهد.

به عنوان مثال، کارهای زیر می تواند به شما کمک کنند:

• کاهش وزن
• تغییر رژیم غذایی
• ورزش کردن

دیابت نوع دوم – برای بهبود استفاده از انسولین نیاز به زمان دارید

اگر شروع به انسولین درمانی کرده اید ممکن است که ابتدا دچار کمی اشتباه شوید که چه مقدار انسولین برای شما کافی است. تست قند خون می تواند به شما و پزشکتان در این باره کمک کند تا متوجه شوید به چه میزان انسولین نیاز دارید. اگر لازم باشد پزشک می تواند نوع درمان شما را تغییر دهد.

منبع: دیابت نوع دوم و انسولین؛ 8 واقعیت که باید در مورد آن بدانید

 

مننژیت بیماری ای است که درآن غشاء (مننژ یا meninges) اطراف مغز و نخاع ملتهب می شود. ورم همراه با مننژیت اغلب باعث بروز نشانه های معمول بیماری مننژیت، شامل سردرد، طب و خشکی گردن می شود.

بیماری مننژیت

مننژیت در انواع ویروسی، باکتریایی، قارچی و غیره وجود دارد، اما عفونت های ویروسی معمولا شایع تر از سایر عفونت ها باعث ابتلای فرد به این بیماری می شوند. بسته به علت مننژیت، ممکن است این بیماری بعد از چند هفته بهبود یافته و یا ممکن است زندگی فرد را تهدید نماید.

رایج‌ترین نشانه‌های مننژیت، سردرد و خشکی گردن همراه با تب، گیجی یا هشیاری دگرگون شده، استفراغ، و ناتوانی در تحمل نور (نورهراسی) یا صداهای بلند (صداهراسی) می‌باشد. معمولاً در کودکان فقط نشانه‌های غیراختصاصی مانند تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی مشاهده می‌شود. اگر ضایعه? پوستی مشاهده شود، ممکن است نشان دهنده? علت مشخصی برای مننژیت باشد؛ مثلاً، این بیماری در اثر باکتری مننژوکک ممکن است همراه با ضایعه? پوستی مشخصی باشد.

مننژیت، می‌تواند به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به خطر اندازد، بنابراین این بیماری را تحت عنوان فوریت پزشکی دسته بندی می‌کنند. اگر شک دارید که خود و یا یکی از اعضای خانواده تان دچار این بیماری شده اند، سریعا به بیمارستان مراجعه نمایید. درمان بموقع مننژیت باکتریایی جلوی بروز خیلی از عوارض جدی بیماری را می گیرد.

علائم بیماری مننژیت

اشتباه گرفتن علائم و نشانه های این بیماری با بیماری آنفولانزا ممکن می باشد. علائم و نشانه های مننژیت، در چند ساعت و یا بین 1 تا دو روز خود را نشان می دهند. علائم و نشانه هایی که در هرفرد بالای 2 سال ممکن است ظاهر شود، شامل:

• تب بالا و ناگهانی
• سردرد شدید
• خشکی گردن
• تهوع و استفراغ بهمراه سردرد
• گیجی و یا ناتوانی در تمرکز کردن
• تشنج
• خواب آلودگی و یا مشکل در بیدار شدن
• حساسیت به نور
• فقدان علاقه به خوردن و آشامیدن
• التهاب های پوستی در بعضی از انواع مننژیت.

علائم بیماری مننژیت در کودکان شامل:

• تب بالا
• گریه‌ پی در پی
• بی خواب و بی قراری شدید
• تغذیه ضعیف
• برآمدگی در قسمت نرم بالای سر کودک
• خشکی گردن و بدن کودک

کودکان مبتلا به مننژیت، بسختی آرام می شوند و حتی زمانیکه بغلشان می کنید، شدیدتر گریه می کنند.

جهت مشاهده انواع مینی ویبراتور گفتاردرمانی کلیک کنید

دلایل ابتلا به این بیماری

معمول ترین دلیل ابتلا به مننژیت، عفونت های ویروسی بوده که معمولا بدون درمان بهبود می یابند. بعضی اوقات علت مننژیت عفونت باکتریایی است. یکی دیگر از دلایل مننژیت، که اغلب کم تر رخ می دهد عفونت های قارچی می باشند. از آنجاییکه مننژیت باکتریایی از همه خطرناک تر بوده و باعث مشکلات جدی می شود، پیدا کردن منبع عفونت مننژیتی، یکی از مهم ترین بخش های برنامه درمانی مننژیت می باشد.

اغلب ویروس هایی که باعث مننژیتهای ویروسی می شوند، شامل آنتروویروس، ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2، ویروس زونا (که به عامل آبله مرغان و زونا شناخته می‌شود)، ویروس اوریون، اچ آی وی می باشند.

سایر مواردیکه بجز موارد ذکر شده می توانند فرد را دچار مننژیت نمایند، شامل مواد شیمیایی، آلرژی به بعضی از داروها، بعضی از انواع سرطان و بیماری های التهابی همچون سارکوئیدوز می باشند.

عوامل خطرزا

عوامل و مواردیکه می توانند خطر ابتلا به مننژیت را افزایش دهند شامل:

• رد کردن نوبت واکسن – اگر شما یا کودکان یکی از نوبت های واکسن زدن را رد نمایید خطر ابتلای شما به این بیماری را افزایش می یابد.
• سن فرد – اغلب انواع مننژیت ویروسی در سنین قبل از 5 سال رخ می دهند و اکثر موارد مننژیت ویروسی در افراد زیر بیست سال را تحت تاثیر قرار می دهد.
• زندگی در مکان های اجتماعی – داشنجویان ساکن در خوابگاه، پرسنل نظامی ساکن پایگاه های نظامی و کودکان مدرسه رو یا کودکانیکه در رورشگاه هستند، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری می باشند.
• بارداری – اگر شما باردار هستید، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارید.
• سیستم ایمنی مختل شده – عواملی که سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار داده همچون بیماری ایدز، الکلی بودن، دیابت و … می تواند فرد را مستعد ابتلا به این بیماری نماید.

عوارض بیماری مننژیت

مننژیت، می تواند عوارضی جدی در پی داشته باشد. هرچه مدت بیشتری شما یا کودکان دچار بیماری مننژیت درمان نشده باشید، بیشتر در خطر عوارض آن از جمله تشنج و آسیب عصبی دائمی از جمله موارد زیر هستید. انواع آسیب های عصبی مننژیت می توانند، شامل:

• از دست دادن شنوایی
• مشکل حافظه
• ناتوانی در یادگیری
• آسیب مغزی
• مشکل در راه رفتن
• تشنج
• نارسایی کلیه
• شک
• مرگ

تشخیص بیماری مننژیت

پزشک یا پرستار شما را معاینه کرده و مواردی هچون ضربان قلب شما، تب، تغییر وضعیت ذهنی و خشکی گردن را چک می نماید. اگر پزشک به اینکه شما دچار این بیماری شده اید شک داشته باشد، از آزمایش مایع نخاعی و سایر آزمایش ها همچون کشت خون، اشعه ایکس قفسه سینه و سی تی اسکن سر استفاده می نماید.

درمان بیماری مننژیت

درمان این بیماری بسته به نوع مننژیت شما یا کودکتان متفاوت است.

درمان مننژیت باکتریایی

مننژیت حاد باکتریایی نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک های داخل وریدی و داروهای کورتیزونی برای اطمینان از بهبود و کاهش عوارض آن همچون ورم مغذی و یا تشنج دارد. آنتی بیوتیک و یا ترکیب آنتی بیوتیکی و دارویی شما که پزشکتان برای شما انتخاب می کند، بسته به نوع عفونت متفاوت می باشد.

درمان مننژیت ویروسی

آنتی بیوتیک ها قادر به درمان مننژیت ویروسی نیستند و در بیشتر موارد مننژیت ویروسی خود بخود در طول چند هفته بهبود می یابد. درمان انواع ساده آن شامل:

• استراحت
• مصرف فراوان مایعات
• داروهای مسکن برای کاهش درد و تب
• اگر علت مننژیت شما ویروس تب خال است، می شود از داروی ضد ویروسی استفاده نمود.

درمان سایر انواع مننژیت

اگر علت مننژیت، معلوم نباشد، پزشکتان شروع به استفاده از درمان های ضدویروسی و آنتی بیوتیکی تا زمان مشخص شدن علت بیماری می کند.

مننژیت قارچی با داروهای ضدقارچ درمان می شود. البته این داروها اثرات جانبی جدی داشته و ممکن است شروع درمان با این داروها تا زمان تشخیص آزمایشگاهی مننژیت قارچی به تعویق افتد.

مننژیت مزمن بسته به علت آن که عموما عفونت قارچی هست، درمان می شود.

مننژیتهای غیرعفونی که بعلت حساسیت و یا بیماری های خود ایمنی رخ داده اند را ممکن است با داروهای کورتیزونی درمان نمایند. در بعضی از موارد نیاز به درمان خاصی نبوده و بیماری خود بخود بهبود می یابد. در مننژیت مرتبط با سرطان نیز نیاز به درمان سرطان برای درمان مننژیت دارد.

پیشگیری از این بیماری

مننژیتهای باکتریایی و ویروسی واگیردار هستند، البته هیچکدام به واگیرداری سرماخوردگی یا آنفولانزا نیستند. احتمال انتقال هر دو از طریق ذرات ترشحات تنفسی در حین برخوردهای نزدیک مانند بوسیدن، عطسه یا سرفه کردن به طرف کسی وجود دارد، اما صرف تنفس هوایی که فرد مبتلا به مننژیت، در آن نفس کشیده است باعث انتقال آن‌ها نمی‌شود. مننژیت ویروسی معمولاً توسط آنتروویروس‌ها به وجود می‌آید، و بیشتر از طریق آلودگی مدفوعی منتشر می‌شود. احتمال آلودگی را می‌توان با تغییر رفتارهای منجر به انتقال کاهش داد.

بعضی از انواع خاص واکسن ها می توانند از ابتلا به بعضی از مننژیتها پیشگیری نمایند. این واکسن ها شامل:

• واکسن هموفیلوس (HiB vaccine) در کودکان جلوی شیوع یکی از انواع مننژیت باکتریایی را می گیرد.
• واکسن کونژوگه پنوموکوک (pneumococcal conjugate vaccine) نیز از سایر روش های موثر در پیشگیری از ابتلا به مننژیت پنوموکوکی می باشد.

افراد خانواده و کسانیکه رابطه نزدیکی با فرد مبتلا به مننژیت مننگوکوکی دارند، باید از داروهای آنتی بیوتیکی برای پیشگیری از ابتلایشان به این نوع این بیماری دریافت نمایند.

جهت مشاهده انواع مانیتورینگ علائم حیاتی کلیک کنید

واکسیناسیون مننگوکوکی (meningococcal) برای افراد زیر توصیه می شود:

• نوجوانان در سنین 11 تا 12 سال که وارد دبیرستان می شوند و تاکنون این واکسن را دریافت نکرده اند.
• همه دانشجویان سال اول دانشگاه که قصد اقامت در خوابگاه دارند.
• کودکان دو ساله و یا بزرگتر که طحال نداشته و یا دچار سایر مشکلات سیستم ایمنی هستند.
• افرادیکه قصد سفر به کشورهایی دارند که مننگوکوک در آنجا شایع می باشد.

منبع: بیماری مننژیت چیست؟ علائم, دلایل, پیشگیری و درمان آن

 

آشنایی با کاربرد شاک ویو تراپی

شاک ویوتراپی یک گزینه مناسب برای بسیاری از بیمارانی است که با تاندینوپاتی مزمن مواجه هستند و به درمان های محافظه کارانه بیشتری پاسخ نداده است. تاندونوپاتی مزمن که معمولاً دشوار است، با درد موضعی و تغییرات پاتولوژیک تاندون مشخص می شود. این وضعیت به طور یکسان بر روی ورزشکاران و غیر ورزشکاران تأثیر می گذارد.

شاک ویو تراپی یک درمان غیر تهاجمی است که شامل ایجاد یک سری ضربان های موج صوتی با انرژی کم است که مستقیماً از طریق پوست فرد از طریق محیط ژل به قسمت آسیب دیده وارد می شود. شاک ویو درمانی در مجوز مطالعات علمی برای درمان بیماری های مزمن موفقیت آمیز بوده است.

شاک ویو تراپی یک درمان غیر تهاجمی است

چه کسی کاندیدای شاک ویو تراپی(ESWT) است؟

سازمان غذا و دارو استفاده از شاک ویو تراپی را برای درمان فاسیوپاتی کف پا تایید کرده است. با این حال چندین آزمایش بالینی تصادفی با کیفیت بالا شواهد قابل توجهی ارائه کرده است که نشان می دهد شاک ویو تراپی یک گزینه غیرتهاجمی ایمن و موثر برای درمان تاندینوپاتی در کل سیستم اسکلتی عضلانی است.

جهت مشاهده انواع صندلی انتظار کلیک کنید

در حال حاضر از شاک ویو تراپی برای درمان تاندینوپاتی مزمن در سراسر بدن استفاده می کنند. متخصصان پزشکی ورزشی این درمان را برای درمان مناطق زیر از تاندینوپاتی مفید دانسته اند:

• روتاتور کاف

• اپی کوندیل جانبی

• اپی کندیل داخلی

• بورسیت تروکانتر

• ماهیچه همسترینگ

• ماهیچه راست رانی

• ماهیچه چهارسر ران

• تاندون کشکک

• خلفی درشت نی عقبی

• پرونئال

• آشیل

• فاشیای پلانتار

• ورم کف پا (خارپاشنه)

شاک ویو تراپی چگونه کار می کند؟

شاک ویو تراپی روشی است که در فیزیوتراپی انجام می شود. استفاده از انرژی بسیار کمتر از کاربردهای پزشکی ، شوک درمانی یا شاک ویو تراپی (ESWT) ، در درمان بسیاری از بیماری های اسکلتی عضلانی ، در درجه اول مواردی که شامل بافت های همبند مانند رباط ها و تاندون ها است ، استفاده می شود.

در اولین مراجعه توسط فیزیوتراپ ارزیابی خواهید شد تا تأیید کند که شما کاندید مناسبی برای شاک ویوتراپی هستید. فیزیوتراپ اطمینان حاصل می کند که شما در مورد شرایط خود و آنچه می توانید همراه با درمان انجام دهید آموزش دیده اید. شاک ویوتراپی ارزشمندانه هفته ای یک بار به مدت 3-6 هفته بسته به نتیجه انجام می شود. این روش درمانی باعث می شود ناراحتی خفیف شود ، اما فقط 4-5 دقیقه طول می کشد و می تواند قدرت آن را تنظیم کند تا راحت باشد. یک پروب بر روی ناحیه آسیب دیده قرار داده می شود و امواج لیزر از طریق پوست دریافت می شوند و به صورت امواج رادیویی انحنا دار، درون بافت آسیب دیده گسترش می یابند. این امواج شاک ویو باعث ایجاد یک پاسخ التهاب مانند در بافت آسیب دیده ای که تحت درمان است، می شود و باعث می شود که بدن طی یک پاسخ طبیعی به این وضعیت، جریان خون، تعداد رگ های خونی و در نتیجه متابولیسم بافت آسیب دیده را افزایش دهد.

شاک ویو تراپی نسبت به هزینه اثربخشی بسیار خوبی دارد

فواید شاک ویوتراپی

جهت مشاهده انواع ترالی حمل غذا کلیک کنید

این روش نیاز به ورزشکارانی را جبران می کند که صدمات آنها به درمان های خط اول پاسخ نمی دهد، مانند استراحت، یخ، ورزش درمانی، مهاربند و ارتزیک، اما هنوز آماده بررسی گزینه های تهاجمی یا جراحی نیستند.

شاک ویو تراپی نسبت به هزینه اثربخشی بسیار خوبی دارد.

عوارض جانبی شاک ویو تراپی

عوارض جانبی ناشی از شاک ویو تراپی محدود به کبودی ، تورم ، درد ، بی حسی یا گزگز در ناحیه تحت درمان است و بهبودی در مقایسه با مداخلات جراحی حداقل است.

بیشتر بیماران پس از درمان یک یا دو روز مرخصی می گیرند اما به دوره بهبودی طولانی مدت نیاز ندارند.

منبع: شاک ویو تراپی چیست؟ فواید و عوارض جانبی شاک ویو تراپی

همه‌ی ما قبلا اینها را شنیده‌ایم: شما برای محافظت از خودتان در برابر آنفولانزا باید واکسن دریافت کنید یا درواقع هیچ درمان خوبی برای سرماخوردگی معمولی وجود ندارد و اینکه بهترین کاری که می‌توانید برای سرماخوردگی یا آنفولانزا انجام دهید، پر کردن بدن‌تان با انواع داروهایی است که برای سرکوب علائم طراحی شده‌اند، تا زمانی که بیماری ناپدید شود.

ویروس‌ها چگونه عمل می‌کنند؟

با این حال مشکل این روش، آن است که درواقع برای بدن شما بهتر است که اجازه دهید سرماخوردگی یا آنفولانزا دوره‌اش را سپری کند، نه آنکه سعی کنید سرکوبش کنید. سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو از ویروس‌هایی می‌آیند که در سطح سلولی بر بدن‌تان تأثیر می‌گذارند.

برخلاف سلول‌های شما، ویروس‌ها نمی‌توانند خودشان را تکثیر کنند اما هنگامی که به یکی از سلول‌های شما دسترسی پیدا کنند، دو راه اصلی وجود دارد که ویروس‌ها از آن طریق در بدن شما چند برابر می‌شوند.

انواع خاصی از ویروس‌ها می‌توانند چندین بار خودشان را در درون یک سلول تکثیر کنند تا زمانی که سلول منفجر شود (اثر لیتیک) و درنتیجه ویروس‌های جدی برای حمله به سایر سلول‌ها آزاد می‌شوند.

ویروس‌های دیگر، خودشان را به DNA سلول های شما می چسبانند، بطوری که بخشی از یاخته‌ی دختر می‌شوند که از سلول اصلی تولید می شود.

مقاله مرتبط : تفاوت سرماخوردگی با آنفولانزا

چرا شما باید از داروهای متداول ساخته شده توسط صنایع دارویی اجتناب کنید؟

اگرچه سرماخوردگی یا آنفولانزا می تواند باعث ناراحتی زیادی شود اما درواقع می تواند سیستم ایمنی شما را در درازمدت تقویت کند. در حقیقت ویروس‌ها معمولا ضعیف‌ترین سلول های شما را آلوده می کنند؛ یعنی آنهایی که در حال حاضر پر از سموم و مواد زائد هستند. با اجازه دادن به سرماخوردگی معمولی برای پاک کردن این سلول‌ها، بدن شما می‌تواند خودش را از شر این سلول‌های پیر و از قبل آسیب‌دیده خلاص کند.

جهت مشاهده انواع تخت بستری کلیک کنید

آیا تا بحال تعجب کرده‌اید که وقتی سرماخوردگی یا آنفولانزا دارید، چقدر ترشح از بینی‌تان خارج می‌شود؟ در درون تمام آن مخاط‌ها مقدار زیادی سلول‌های مرده وجود دارد که بدن شما دارد از آنها خداحافظی می‌کند و این عمدتا به دلیل تأثیر لیتیک ویروس‌هاست.

بنابراین با درنظر گرفتن تمام این موارد، آنفولانزا و سرماخوردگی معمولی، روش طبیعی برای حفظ سلامتی شما در درازمدت است. از زمانی که بیمار هستید، برای استراحت و ریکاوری خودتان هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی استفاده کنید. اگر بیش‌ازحد احساس ناراحتی می‌کنید، می‌توانید از برخی داروهای ضددرد بدون نیاز به نسخه استفاده کنید اما از آنهایی که باعث کاهش تب یا سرکوب سرفه یا آبریزش بینی می‌شوند، استفاده نکنید. تمام این علائم، درواقع روش بدن شما برای خلاص شدن از شر سلول‌های آلوده است.

آیا لازم است مریض شوید؟

اگرچه برای بدن شما نرمال و طبیعی است که با حمله‌ی ویروس‌ها مبارزه کند اما این بدان معنا نیست که اگر شما بندرت بیمار می‌شوید، باید نگران باشید. اگر شما با غذا خوردن سالم، ورزش منظم و داشتن خواب کافی، یک سبک زندگی سالم داشته باشید، ممکن است بدن‌تان سلول‌های آسیب‌دیده و ضعیف که مستعد آلوده شدن توسط ویروس‌ها هستند، ایجاد نکند.

تفاوت آنها چیست؟

اگرچه سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو توسط یک حمله‌ی ویروسی مشابه ایجاد می‌شوند اما بدن شما به روش‌های مختلفی به آنها واکنش نشان می‌دهد. اگر سرماخوردگی داشته باشید، احتمالا باید با علائم معمول سرماخوردگی مانند آبریزش بینی، سرفه و عطسه مواجه شوید.

اگر تب داشته باشید، آن تب فقط کمی بالاتر از درجه حرارت نرمال بدن خواهد بود. علائم شما به آهستگی در طی چند روز ظاهر می‌شوند. در سمت مقابل، آنفولانزا اغلب بطور ناگهانی ظاهر می‌شود. علاوه بر داشتن تب بالا، شما احساس درد خواهید کرد و از لرز، گلودرد و سردرد رنج می‌برید.

بهترین نکات شما برای مقابله با سرماخوردگی معمولی یا آنفولانزا چیست؟ آنها را در بخش نظرات با ما درمیان بگذارید.

منبع: سایت پزشکی و مجله سلامتی راستینه

اگر شما نیز همانند بیشتر افراد باشید، هر روز صبح از رختخواب خود بلند می‌شوید و بلافاصله کارهای روزمره خود را آغاز می کنید. با این وجود صرف چند دقیقه زمان در رختخواب قبل از دوش گرفتن، آماده کردن صبحانه، رفتن به سر کار و انجام کارهای روزمره می‌تواند تاثیر زیادی بر روی سلامت و احساس شما داشته باشد. در این مقاله قصد داریم 6 مورد از کشش‌هایی را بیان کنیم که انجام آن می‌تواند حس شادابی و سرزندگی را در طول روز برای شما به ارمغان بیاورد.

کشش کل بدن:

 

در حالیکه دراز کشیده‌اید و نفس خود را به داخل برده اید( در حال دم هستید)، دستان خود را به بالای سر ببرید و انگشتان دست را به همدیگر گره بزنید. کف دست خود را به سمت دیوار بچرخانید و پشت سر خود نگه دارید. حالا کف دست را تا جایی که می‌توانید از سر خود دور کنید. در همین زمان، انگشتان پا را از بدن دور کنید و زانوها را به شکل مستقیم نگه دارید. این موقعیت را به اندازه شمردن 5 عدد نگه دارید و سپس بازدم کنید. در کل می‌توانید این حرکت کششی را سه بار تکرار کنید. این حرکت تنگی و سفتی که در حالت خواب در بدن ایجاد شده است را رها می‌کند.

کشش شکل چهار:

 

برای انجام این کشش در حالیکه در رختخواب خود دراز کشیده اید، پای راست را روی زانوی چپ قرار دهید.در این حالت باید پاهای شما شکل 4 انگلیسی را درست کند. به آرامی زانوی چپ خود را به سمت سقف خم کنید و سعی کنید پای سمت چپ را روی تشک نگه دارید یا به سمت قفسه سینه بکشید. این حرکت را به مدت 5 ثانیه ادامه دهید.

کشش رختخواب به سمت کف اتاق:

 

روی تختخواب خود بنشینید و سعی کنید بدن خود را به سمت کف اتاق خم نمایید. زانوهایتان را در حالت خم شده نگه دارید و سر و بازوی خود را آویزان کنید. اجازه دهید سر و بازوهایتان به سمت کف اتاق باشد. شما می‌توانید این کشش را به مدت 5 ثانیه ادامه دهید. چنین کششی به کمرتان کمک می‌کند و به خاطر تامین اکسیژن کافی برای مغز به بیدار شدنتان کمک فراوانی خواهد کرد.

کشش زانو به قفسه سینه:

 

جهت مشاهده و خرید انواع ویلچر دستی تاشو کلیک کنید

روی پشت بخوابید. زانوهای خود را به گونه ای خم کنید که کف پاهایتان روی رختخواب باشد. حالا از دست خود کمک بگیرید و زانو را به سمت قفسه سینه ببرید. دو بازوی خود را دور زانو بپیچید و به آرامی آن را به سمت قفسه سینه هدایت نمایید. از دستان خود برای کشیدن زانو به سمت قفسه سینه استفاده کنید. سر خود را روی بالشت قرار دهید و 10 ثانیه در همین حالت بمانید. این کشش به شما کمک می‌کند با انرژی بیشتری از خواب بیدار شوید و روز خود را با احساس بهتری آغاز نمایید.

پیچ و تاب دادن پشت:

 

به پشت بخوابید. سعی کنید زانوی خود را با کمک دست به سمت قفسه سینه ببرید. سپس در همین حالت به یک طرف بدن بپیچید. این حرکت را به مدت 10 ثانیه انجام دهید و سپس در طرف دیگر بدن خود آن را تکرار نمایید. پیچ و تاب دادن بدن باعث می‌شود جریان خون افزایش پیدا کند و عضلات ستون فقرات کشیده شود.

مقاله مرتبط: حرکات کششی تقویت کمر

کشش نشسته به سمت جلو:

 

روی رختخواب خود بنشینید. پاهای خود را دراز کنید. حالا سعی کنید با دست خود انگشتان پا را لمس کنید و بدن خود را به سمت جلو بیاورید. بعد از 10 ثانیه دوباره به حالت اول برگردید. این حرکت کششی که به سمت جلو انجام می‌شود بعد از یک خواب سنگین مفید خواهد بود. این حرکت به کشش پشت زانو، لگن و ستون فقرات کمک می‌کند.