وینکل

برای مشاهده محصولات توانبخشی کلیک کنید

فروشگاه وینکل

پاراپادیوم: 

اصطلاح پاراپودیم از دو بخش پارا (para) و پودیا (podia) تشکیل شده است که اشاره به دو اندام جدا گانه دارد. و در علم زیست شناسی به زائده های پا مانند که باعث حرکت می شوند گفته می شود. اصطلاح پاراپودیوم، یا به عبارت کلی تر اسم پاراپودیوم در علم توانبخشی به ارتزی گفته می شود که به ایستادن و در عین حال حرکت انسان کمک می کند. اما امروزه پاراپودیوم وسیله است برای راه رفتن دوباره افراد با ضایعات نخاعی، فلج مغزی، فلج اندام تحتانی و همچنین افرادی که صدمات کلی به سیستم عصبی- عضلانی آنها وارد شده است. پاراپودیم یک وسیله منحصر به فردی است که علاوه بر فراهم کردن امکان راه رفتن دوباره باعث توانبخشی کاربر می شود.

مکانیسمی که بدن اشخاص با فلج اندام تحتانی در حال نشستن در پیش می‌گیرد، بسیار با زمانی که در حال ایستادن و یا تلاش برای راه رفتن ، هستند متفاوت است.

زیاد نشستن به معنای کم‌ ورزش کردن، نیست. این دو وضعیت تفاوت بسیار زیادی برای بدن ایجاد می‌کنند. جیمز لیواین متخصص چاقی در سال 2005 مقاله‌ی با این عنوان در مجله ساینس به چاپ رساند که چرا علارغم آن‌ که بعضی از افراد دارای رژیم غذایی مشابه با دیگران هستند، اما چاق‌تر از بقیه هستند.

او در این باره می‌نویسد: متوجه شدیم، افراد چاق معمولا تمایل زیادی به نشستن روی صندلی دارند و حتی زمانی که وزن خود را کم می‌کنند این حالت در آن‌ها باقی می‌ماند.

همیلتون بر خلاف بسیاری از محققان در اتاق خودش دارای صندلی نیست. او می‌گوید : اگر شما در حالت ایستاده یا راه رفتن باشید، عضلات خاصی را به کار می‌گیرید که برای پشتیبانی کیفی شما طراحی شده‌اند و هیچگاه خسته نمی‌شوند.

این عضلات منحصر به فرد هستند، چرا که سیستم عصبی آن‌ها را برای فعالیت‌های با شدت کم به کار می‌گیرد و هم‌چنین آن‌ها دارای آنزیم‌های خاص مفیدی هستند.

زمانی که شما در حالت نشسته به سر می‌برید، این عضلات در حال استراحت به سر می‌برند و فعالیت این آنزیم‌ها بین 90 تا 95 درصد کاهش پیدا می‌کند. بنابراین بهتر است، تا آنجا که ممکن است، بیشتر کارهای خود را “ایستاده” انجام دهید.

نکته مهم‌تر دیگر را گالن کرانز استاد دانشگاه کالیفرنیا به این مقاله اضافه می‌کند، او می‌گوید: ستون فقرات انسان برای نشستن طولانی مدت طراحی نشده است.

از نظر آناتومی بدن، ستون فقرات انسان به شکل S است. ساختاری بی نظیر و مفید برای بدن است. زمانی که شما مدت زمان طولانی می‌نشینید، شکل طبیعی ستون فقرات از حالت S به حالت C یا حالت موزی یا کمان، تغییر شکل پیدا می‌کند. این حالت فشار زیادی را به عضلات پشتی و شکمی و بخصوص ریه‌های شما وارد می‌کند.

برای روشن شدن بیشتر مطلب، فرض کنید که وزن سنگینی را روی شکل S یا C مانند قرار می‌دهیم، کدام شکل زودتر فرو می‌ریزد؟ مطمئنا، شکل ” C” فشار بیش‌تری را تحمل می‌کند.

اما در حالت ایستاده، ستون فقرات فرم و شکل S خود را حفظ کرده و وزن بدن روی زانو‌ها، قوزک پاها، ران‌ها تقسیم می‌شود. هر چند شخص قادر به حرکت دادن پاهای خود نباشد، چنانچه بتواند با استفاده از وسایل کمکی و یا ارتزهای مخصوص سرپا بایست و یا حرکت کند این مکانیسم اثرگذار خواهد بود.

عکس‌برداری‌های ام.آر .آی نشان داده است که حتی بهترین حالت نشستن فشار فوق‌العاده‌ی روی کمر، شکم و… وارد می‌کند.

چند سال اخیر، تحقیقات گسترده‌ای برای سنجش میزان سلامت افراد صندلی یا ویلچر نشین یا افرادی که بنابه اقتضای کاری و جسمانی ساعات زیادی را پشت میز می‌نشینند، صورت گرفته است. تعدادی از این تحقیقات را به صورت خلاصه در اینجا می‌خوانید؛ آخرین تحقیقات نشان می‌دهد؛ نشستن طولانی مدت، خطر ابتلا به دیابت، بیماری‌های قلبی، بروز چاقی، مرگ بر اثر سرطان روده‌ بزرگ، ابتلا به بیماری‌های کلیوی، مشکلات ذهنی، سکته مغزی را حتی در صورتی که افراد فعالیت‌های ورزشی نیز انجام می‌دهند، افزایش میدهد.

به نظر محققان، واکنش‌های شیمیایی که در بدن در طول مدت نشستن و بی‌تحرکی رخ می‌دهد می‌تواند، باعث بروز یکی از این عوامل باشد. در مطالعات دیگری مشخص شده است، خطر ابتلا به نشانگان متابولیک که می‌تواند در نهایت منجر به دیابت نوع دو شود به ازای هر ساعت نشستن در طول روز نزدیک به 26 درصد افزایش پیدا می‌کند.

پزشکان بیمارستان ماساچوست نیز در یک بررسی جدید دریافتند؛ افرادی که مدت طولانی یک جا می‌نشینند یا دراز می‌کشند و کمتر میل به تحرک و فعالیت دارند با افزایش خطر تشکیل لخته‌های خونی در ریه‌هایشان مواجه هستند مطالعات جدید روی 69 هزار و 950 پرستار زن و طی یک دوره 18 ساله انجام گرفته است. مطالعات قبلی نشان داده بود که برخی ازعوامل بروز این بیماری یعنی آمبولی ریوی، شامل؛ سن، پروازهای طولانی مدت، چاقی، سیگار و فشار خون است.

با مطالعات و تحقیقات جدید فاکتور نشستن و بی‌تحرکی را نیز به این فهرست عوامل خطرزا اضافه کردند. پژوهشگران سوئدی نیز معتقدند، تنها راه کم کردن آثار نشستن طولانی مدت و بی تحرکی، این است که ما زمان آن را تا حد ممکن کاهش دهیم.

ویژگی های مهم پاراپودیوم : 

• برای تمامی سنین و اندازه ها موجود است.
• شواهد بالینی برای اثربخشی در درمان دارد.
• ضوابط PRPN-EN 540 را رعایت می کند   (EN 540:1993 ارزیابی بالینی تجهیزات پزشکی برای انسان)
• می تواند حتی برای صدمات نخاعی شدید (C5) مورد استفاده قرار بگیرد.

فواید استفاده از پاراپودیوم :

 افراد مبتلا به آسیب­های نخاعی معمولاَ از ویلچر برای جابجایی از مکانی به مکان دیگر استفاده می­کنند، اما این افراد برای بهبود وضعیت سلامتیشان باید با استفاده از ارتز بایستندوراه بروند. اگر چه ارتزهای متعددی برای افراد دارای آسیب نخاعی طراحی شده است، این افراد با مشکلات مختلفی به هنگام استفاده از این ارتزها روبروهستند.

پاراپودیوم در جهت حل مشکلات ارتزهای موجود طراحی شده است. افراد برای حرکت ازویلچر و درجهت اهداف توانبخشی و درمانی از ارتز استفاده میکنند، پاراپودیوم این امکان را فراهم میکند که کاربر به طور همزمان هم از فواید ویلچر و هم از ویژگی ها و خواص توانبخشی آن بهره مند شود.

راه رفتن و ایستادن با استفاده از پاراپودیوم مزایای را برای بیماران به دنبال خواهد داشت که ازجمله حفظ سلامتی، کاهش عفونت های ادراری، و بهبود عملکرد سیستم قلبی عروقی وگوارشی ، سلامت فیزیولوژیکی و بازتوانی عظلانی را می توان نام برد.

گیت ترینر 

برای مشاهده محصولات گیت ترینر کلیک کنید

فروشگاه وینکل

یک وسیله چرخدار است که به فردی که قادر به راه رفتن به طور مستقل برای یادگیری یا اعزام مجدد برای راه رفتن با خیال راحت و کارآمد به عنوان بخشی از آموزش راه رفتن نیست ، کمک می کند. گیت ترینر برای کودکان یا بزرگسالان دارای معلولیت جسمی در نظر گرفته شده اند تا فرصتی برای بهبود توانایی پیاده روی فراهم کنند.

یک گیت ترینر هم امکان پشتیبانی از وزنه برداری و هم ترازی وضع حمل را برای فعال کردن تمرین راهپیمایی ارائه می دهد. این دستگاه به عنوان یک واکر پشتیبان عمل می کند و از تعادل غلتک سنتی و یا یک واکر با پیوست های سکو ، کمک بیشتری برای تعادل و تحمل وزن ارائه می دهد.

همچنین موقعیت هایی را برای ایستادن و تحمل وزن در موقعیتی امن و پشتیبانی شده فراهم می کند. اختلالات حرکتی مختلف می تواند منجر به عدم توانایی پیاده روی مستقل شود و این امر مستلزم استفاده از گیت ترینر است.

چنین ناتوانی حرکتی ممکن است به دلیل شرایط پزشکی از کودکی باشد ، مانند فلج مغزی ، اسپینا بیفیدا یا سایر ناتوانی های رشدی. یا اختلال در راه رفتن ممکن است به دلیل صدمه یا بیماری بعدی باشد ، مانند آسیب دیدگی مغز ، آسیب ناقص نخاع یا سکته مغزی. صرف نظر از علت ناتوانی ، کودک یا بزرگسال ممکن است یاد بگیرند که راه برود یا توانایی پیاده روی را از طریق تمرین پیاده روی بازیابی کند.

اکتشافات اخیر در زمینه نوروپلاستیسیته نشان دهنده پتانسیل انسانی برای بهبود مهارت های حرکتی از طریق درمانی مبتنی بر فعالیت ، با وجود آسیب عصبی ناشی از وضعیت یا آسیب است. اگرچه استقلال کامل در راه رفتن در هر حالت ممکن نیست ، اما با تمرین حرکتی می توان دستاوردهای قابل توجهی در قدرت عضلات و کنترل نورون حرکتی برای پیاده روی به دست آورد.

استفاده کودکان از گیت ترینر

یکی از اولین گیت ترینر ها برای استفاده توسط کودکان دارای ناتوانی در رشد ، در اواسط دهه 1980 برای استفاده با برنامه درسی MOVE ، توسط یک معلم آموزش ویژه در کالیفرنیا ، لیندا بیدبه ، با همکاری دیگران در مرکز یادگیری بلر ایجاد شد. از آن زمان تاکنون ، طراحی گیت ترینر کودکان تکامل یافته و بهسازی شده است ، و چندین تولید کننده آموزش مربی راهپیمایی با کیفیت را توسعه داده اند.

استفاده از گیت ترینر برای توانبخشی بزرگسالان

در توانبخشی بزرگسالان ، آموزش راه رفتن در ابتدا به طور پایدارترین وسیله کمکی در میله های موازی انجام می شود. با پیشرفت راه رفتن ، بیمار می تواند به واکر ، عصا ، عصا های دو طرفه یا یک عصا واحد پیشرفت کند. این تمرین راه رفتن به طور معمول در جلسات فیزیوتراپی اتفاق می افتد. پیشرفت های جدید آموزش راه رفتن برای حمایت از وزن بدن ، مانند یک تردمیل ، می تواند در هنگام مقایسه با آموزش راه رفتن سنتی ، تمرین پیاده روی را با فشار کمتر به درمانگر امکان پذیر کند.

در توانبخشی بزرگسالان ، استفاده از سیستم های پشتیبانی از وزن بدن (BWS) باعث می شود بیماران با تلاش کمتری با خیال راحت راه بروند. سیستم های پشتیبانی از وزن بدن تمرین پیاده روی را بر روی تردمیل امکان پذیر می کنند. یا ممکن است راه رفتن از روی زمین از طریق دستگاه تلفن همراه یا مسیر سقفی را فعال کند. به دلیل پشتیبانی ارائه شده توسط سیستم ، کرنش به درمانگر کاهش می یابد. این ، همراه با حمایت کافی بیمار برای تعادل و کمک تحمل وزن ، مدت زمان تمرین پیاده روی را افزایش می دهد. این روش درمانی مؤثر باعث افزایش مهارت های حرکتی می شود. هرچه فرصتی بیشتر برای تمرین و تکرار قدم برداشتن وجود داشته باشد ، احتمال دارد که بیمار توانایی مجدد توانایی پیاده روی را پیدا کند.

استفاده از واکرهای پشتیبانی زمینی به عنوان رویکردی برای آموزش راه رفتن برای بزرگسالان ، یکی دیگر از پیشرفتهای اخیر در توانبخشی بزرگسالان است. ارزش مربیان راه رفتن بیش از حد زمین این است که این دستگاه ها معمولاً از سیستمهای BWS مقرون به صرفه تر هستند ، و اینها تمرین پیاده روی اضافی را فراتر از جلسه فیزیوتراپی ، چه در موسسه و چه در محیط خانه یا جامعه بیمار امکان پذیر می سازند.

با استفاده از یک گیت ترینر برای تمرین پیاده روی در زمین ، بیمار از تعادل پشتیبانی می کند و اکنون می تواند تمرین راه رفتن را در کارهای روزمره خود بگنجاند. به عنوان مثال ، به جای ماندن در ویلچر بین جلسات راه رفتن ، فرد می تواند از گیت ترینر روی زمین برای تمرین پیاده روی به و از کافه تریا داخل یک موسسه یا در هنگام خارج از محل در مرکز خرید استفاده کند.

تحقیقات اولیه نشان می دهد که آموزش کافی روی حرکتی روی زمین ممکن است در مقایسه با آموزش تردمیل پشتیبانی از وزن بدن منجر به پیشرفتهای معادل یا احتمالاً بیشتر در ظرفیت پیاده روی شود. تمرین پیاده روی زمین یک تکرار نزدیکتر به وظیفه دنیای واقعی پیاده روی است. تلاش داوطلبانه شروع مرحله و پیشرفت رو به جلو برای پیاده روی روی زمین ضروری است و این دستگاه ها به بیمار این امکان را می دهند که نحوه تولید و کنترل این نیروهای حرکتی را به روشی که در تردمیل در دسترس نیست بیاموزد.

تفاوتهای پاراپادیوم و گیت ترینر:

• راه رفتن با گیت ترینر راحتتر است زیرا ساختار ساده تری نسبت به پاراپادیوم دارد.
• درصد کمی از معلولین میتوانند با پاراپادیوم حرکت کنند.
• پاراپادیوم فضای بیشتری را اشغال میکند.
• گیت ترینر ارزانتر است.
• امکان حرکتی و تمرینی گیت ترینر بهتر است.
• پاراپادیوم بدلیل هایتک بودن و نوع ساختار فنی آن تنوع کمتری دارد.
• گیت ترینر دارای تنوع بالاست و برای افراد با سنین مختلف و وزن های مختلف طراحی شده است.